Kołmogorow Andriej

Kołmogorow Andriej - urodził się w 1903, matematyk radziecki, jeden z najwybitniejszych matematyków XX w, twórca aksjomatyki rachunku prawdopodobieństwa; autor wielu prac i monografii niemal ze wszystkich dziedzin matematyki. Studiował na uniwersytecie w Moskwie, a od 1931 był profesorem tego uniwersytetu. W wieku 23 lat podał przykład funkcji całkowalnej w sensie Lebesgue'a, której szereg Fouriera jest rozbieżny wszędzie. Wynik ten był w owym czasie rewelacją. W zakresie rachunku prawdopodobieństwa pierwszymi ważnymi wynikami Kołmogorowa były m. in. twierdzenia o trzech szeregach i nierówność maksymalna, nazwane jego imieniem. Wiele innych twierdzeń sformułowanych przez Kołmogorowa nazwano również jego imieniem. Praca Uber die analytischen Methoden in der Wahrscheinlich-keitsrechnung, 1931 (O analitycznych metodach w rachunku prawdopodobieństwa) dała początek nowoczesnej teorii procesów Markowa. Kołmogorow pierwszy zastosował w tej teorii równania różniczkowe, uściślając niezbyt precyzyjne wyniki uzyskane wcześniej przez fizyka niemieckiego M. Plancka, fizyka amerykańskiego A. H. G. Fokkera i fizyka polskiego M. Smoluchowskiego. Monografia Kołmogorowa Grundbegrifje der Wahrscheinlichkeitstheorie, 1933 (Podstawowe pojęcia teorii prawdopodobieństwa) miała podstawowe znaczenie dla rozwoju rachunku prawdopodobieństwa. Kołmogorow jest także twórcą teorii procesów kaskadowych, teorii interpolacji i ekstrapolacji stacjonarnych procesów stochastycznych. Jest współautorem (z B. Gniedenko) książki Rozkłady graniczne sum zmiennych losowych niezależnych (1957), która należy do najczęściej cytowanych prac z zakresu probabilistyki. Napisał ponadto wiele prac z dziedziny topologii, analizy funkcjonalnej, teorii aproksymacji, geometrii rzutowej i różniczkowej, logiki matematycznej. Część dorobku naukowego Kołmogorowa dotyczy zastosowań matematyki w takich dziedzinach, jak balistyka, teoria przepływów turbulentnych, statystyczna kontrola jakości, cybernetyka, geologia, mechanika oceanów, teoria krystalizacji metali, lingwistyka. Wniósł również duży wkład do teorii informacji, teorii układów dynamicznych (wprowadził pojęcie entropii), statystyki i arytmetyki rekursywnej; wiele uwagi poświęcił też działalności organizacyjnej, edytorskiej i pedagogicznej. Był inicjatorem utworzenia przy uniwersytecie w Moskwie szkoły dla matematycznie uzdolnionej młodzieży, w której sam prowadził wykłady nie tylko z matematyki, ale i z takich przedmiotów jak literatura czy historia sztuki. Wiele uniwersytetów i akademii nauk nadało Kołmogorowowi, w uznaniu jego zasług, doktoraty honorowe i godność członka zagranicznego (m. m. Uniwersytet Warszawski i Polska Akademia Nauk)