Izaak Newton

Izaak Newton (1642-1727) Każdy z nas zna na pewno historyjkę o tym, jak to Newton obserwował w ogrodzie spadające z drzew jabłka. To stało się dlań podobno bodźcem do odkrycia jednego z najbardziej podstawowych praw rządzących przyrodą - prawa powszechnego ciążenia. Jest to oczywiście tylko anegdota, gdyż stworzenie teorii grawitacji nie było dziełem przypadku, lecz dziełem genialnego umysłu tego wielkiego fizyka i matematyka. Newton urodził się w rodzinie ubogiego farmera w Woolsthorpe, niedaleko Cambridge w Anglii. Po skończeniu szkoły wstąpił do Trinity College (jednego z "college'ów" uniwersytetu w Cambridge, po skończeniu którego otrzymał stopień magistra (1668). Jego nauczyciel przekazuje mu katedrę matematyki i fizyki na uniwersytecie w Cambridge, którą Newton piastuje aż trzydzieści dwa lata. Pierwsze wykłady ma z dziedziny optyki. Według słów samego Newtona najbardziej owocne lata jego pracy naukowej przypadają na okres 1665-1666.
Nie ma innych przykładów osiągnięć w historii nauki godnych porównania z osiągnięciami Newtona w okresie tych dwóch złotych lat. Wtedy to tworzy jako pierwszy (równolegle z Leibnizem) podstawy rachunku różniczkowego i całkowego, zaczyna pracować nad swoim wielkim dziełem o optyce "New Theory about Light and Colours" ("Nowa teoria światła i kolorów") oraz tworzy podstawy teorii powszechnego ciążenia. On pierwszy wskazuje na fakt, że promień światła białego rozszczepia się po przejściu przez pryzmat na promienie o różnych kolorach. Jego praca o optyce wywołała gorące dyskusje w świecie naukowym na temat natury światła (której to kwestii dziś poglądowo wytłumaczyć nie potrafimy).
Te genialne idee narodziły się w umyśle Newtona podczas jego pobytu w rodzinnej wsi, gdzie schronił się przed epidemią panującą w Cambridge.
Największym jednak dziełem Newtona było "Philosophiae naturalis principia mathematica" ("Matematyczne podstawy filozofii naturalnej") wydane w 1687 roku.

W dziele tym sformułował trzy podstawowe zasady mechaniki klasycznej oraz prawo grawitacji, na podstawie którego opracował teorię ruchów planet i wyjaśnił wiele innych problemów w astronomii (m.in. powstawanie przypływów i odpływów mórz na Ziemi na skutek przyciągania Księżyca). W 1672r. Newton zostaje wybrany członkiem londyńskiego Royal Society, później zaś jest jego przewodniczącym.
Poważna choroba, na którą zapadł w 90 latach XVII wieku, wywołała w całym świecie naukowym duże zaniepokojenie. Świadczą o tym chociażby listy, jakie wymieniają między sobą tacy wybitni matematycy jak Leibniz i Huygens.
Choroba mija jednak i w tym samym roku Newton zostaje członkiem Paryskiej Akademii Nauk. Rok później Jan Bernoulli rozesłał do wszystkich najwybitniejszych współczesnych matematyków dwa problemy do rozwiązania, dając im termin sześciu miesięcy.
Po bardzo krótkim czasie otrzymuje ku swemu zdziwieniu anonimowo nadesłane rozwiązanie. Domyślił się jednak, że autorem tego mógł być tylko Newton.
Niestety dosyć trudno ocenić jest wpływ osiągnięć naukowych Newtona na współczesnych, gdyż prace swe ogłaszeł ze znacznym opóźnieniem. Na przykład prawo grawitacji, które w latach 1665-66, ogłosił w dwadzieścia lat później. Dzieło "Arithmetica uniwersalis", zawierające wykłady algebry wygłaszane w latach 1673-1683, opublikował dopiero w 1707 roku.
Również podstawy rachunku różniczkowego ukazły się po opublikowaniu pracy Leibniza, mimo że Newton pracę tę napisał około dziesięciu lat przed Leibnizem.
W 1727 roku wskutek przewlekłej choroby uczony umiera.
jak wielka była jego pasja tworzenia, chęć nieprzerwanej walki na polu nauki, mogą świadczyć jego trochę może żartobliwe słowa: "Nauka jest jak kłótliwa i piękna kobieta. Jeśli chcesz mieć z nią do czynienia, musisz prowadzić wiecznie proces sądowy".