Funkcja wymierna.
Funkcja wymierna to funkcja
będąca ilorazem dwóch wielomianów g i h stopni odpowiednio n i m (.
Funkcja charakterystyczna.
Funkcja charakterystyczna zbioru to funkcja określona następująco:
Funkcję charakterystyczną oznacza się też lub 1Y. Funkcje charakterystyczne są często stosowane w teorii miary i całki Lebesgue'a. Przykładem funkcji charakterystycznej jest funkcja Dirichleta.
Funkcja Dirichleta.
Funkcja Dirichleta to funkcja określona następująco:
Funkcja Dirichleta oznacza się często przez , jest to funkcja charakterystyczna zbioru liczb wymiernych. Funkcja Dirichleta ma wiele interesujących własności: jest nieciągła w dowolnym punkcie swojej dziedziny, jest okresowa, jej okresami są wszystkie liczby wymierne dodatnie, nie ma okresu zasadniczego, na żadnym przedziale nie jest całkowalna w sensie Riemanna, natomiast na dowolnym podzbiorze mierzalnym w sensie Lebesque'a, jest całkowalna w sensie Lebesgue'a i ta całka wynosi zero.
Wielomiany
1.Definicja wilomianu - Wilomian jest to funkcja w postaci:
W(x)=anxn+an-1xn-1+...+a2x2+a1x1+a0x0
akxk - wyraz stopnia k; ak - współczynnik wyrazu stopnia k; a0x0 = a0 - wyraz wolny; n- stopień W(x)
W(x) = 6x5 - 2x4 + 3x2 - x + 7 gdzie: -2x4 - wyraz 4 - stopnia; 3 - współczynnik przy x2; 7 - wyraz wolny
W(x) = 6x5 - 2x4 + 0x3 + 3x2 - x + 7 wielomian uzupełniony do pełnego; 5 - stopień wielomianu
2. Równania wielomianowe
Równanie wielomianowe otrzymujemy przyrównując wielomiany do zera.
W(x) = 2x3 - 3x2 + 3x - 2 = 0
3. System twierdzeń o miejscach zerowych:
I Twierdzenie o ilości pierwiastków (rozwiązań) równania wielomianowego.
n - parzyste ;W(x) stopnia parzystego może mieć od 0 do n pierwiastków
n - nieparzyste; W(x) stopnia nieparzystego może mieć od 1 do n pierwiastków
II Twierdzenie o rozkładzie wielomianu na czynniki.
Każdy wielomian można rozłożyć na funkcje liniowe i kwadratowe.
W(x) da się rozłożyć na czynniki stopnia pierwszego i drugiego.
Nie znaleziono ogólnej metody na dokonywanie powyższego rozkładu.
4. Metody rozkładania wielomianu na czyniki.
a) Gdy a0 = 0 to wyłanczamy x przed nawias: 2x3 - 4x2 - x = 0 → x(2x2 - 4x - 1) = 0 ⇔ x = 0 ∨ 2x2 - 4x - 1 = 0
b) Gdy współczynniki są odpowiednio dobrane, rozkładamy przez podwójne wyłączanie przed nawias.
x3 + 3x2 - 4x - 12 = 0
x2(x+3) - 4(x+3) = 0
(x+3)(x2 - 4 x) = 0 ⇔x + 3 = 0 ∨ x2 - 4x=0
c) Rozkład poprzez dziedzlenie. Umożliwia to następujący system twierdzeń.
III Twierdzenie o pierwiastkach całkowitych wielomianu.
Jeżeli wielomian ma pierwiastek całkowity to musi on dzielić wyraz wolny.
x3 - 9x2 + 15x - 7 = 0 jeżeli x0 ∈ C ⇒ x0 | 7 czyli x0∈{±1,±7}
Spr. W(1) = 1 - 9 + 15 - 7 = 16 - 16 = 0
IV Twierdzenie o pierwiastkach wymiernych
x0 ∈ W ⇒ x0 = n/m ∧ n | a0 ∧ m | an
2x3 - 5x2 - 4x + 3 = 0
x0 ∈ W => x0 = n/m ∧ n | 3 ∧ m | 2 => x0 ∈ {±&u1-2;;±1&u1-2;}
V Twierdzenie o podziale wielomianów - Tw.Bezou
W(x0) = 0 ⇔ (x-x0) | W(x)
x0 jest pierwiastkiem wielomianu ⇔ gdy wielomian jest podzielny przez (x-x0)
W(x) = 2x3 - 5x -4x + 3; x0 ∈ { ±1;±3}-III Tw.
W(3) = 2*27 - 5*9 - 12 + 3 = 54 - 45 -12 + 3 = 57 - 57 = 0
dzielnik W(x) to (x-3), po przeprowadzeniu dzielenia wynik jest równy 2x2 + x - 1
W(x) = (x - 3)*(2x2 + x -1) = 0 ⇔ (x-3) = 0 ∨ (2x2+ x - 1) = 0
5.NIerówności wielomianowe
a) Aby rozwiązać nierówność W(x)≥ 0 rozwiązujemy najpierw równanie:
W(x) = 0
b) Rozkładamy zatem wielomiany na czynniki liniowe i kwadratowe W(x) = W1 * W2...
Znajdujemy wszystkie miejsca zerowe, zwracając uwagę na krotność pierwiastków.
W(x) = (x-2)(x-2)(x2 + 5) x0=2 pierwiastek dwukrotny
c) szkicujemy wykres wielomianu
Jest to wykres typu "fala" zależy od stopnia wielomianu.
Przy szkicowaniu bierzemy pod uwagę znak przy najwyższej potędze "x", wykres szkicujemy od prawej strony.
W miejscach zerowych o nieparzystej krotność wielomian zmienia znak!
Niech W(x) = (x-1)(x-2)(x-2)
(zmienia znak i przecina oś)
natomiast w miejscu zerowym o parzystej krotności wielomian nie zmienia znaku.
(nie zmienia znaku, dotyka osi - odbija się od osi)
d) zaznaczamy znaki na wykresie.
- znaki robimy między wykresem a osią X.
- odczytujemy potrzebne przedziały w których wielomian przybiera odpowiedajace nierówności wartości.
Funkcja algebraiczna.
Funkcja algebraiczna to funkcja spełniająca równanie algebraiczne - funkcja f, dla której istnieje wielomian niezerowy W dwóch zmiennych taki, że równanie W(x,f(x))=0 jest spełnione dla każdego x należącego do dziedziny funkcji f.Przykładami funkcji algebraicznej są: wielomiany, funkcje wymierne i funkcje niewymierne, tzn. funkcje, których zależność od zmiennej x wyraża się za pomocą działań arytmetycznych i pierwistków, np. . Jeżeli wielomian W dodatniego stopnia względem drugiej zmiennej znika w pewnym punkcie (x0, y0) i jego pochodna cząstkowa względem y jest w tym punkcje różna od 0, to istnieje otoczenie x0 i dokładnie jedna funkcja algebraiczna określona w tym otoczeniu, związana z tym wielomianem. Funkcja ta tylko w wyjątkowych wypadkach wyraża się za pomocą pierwiastków.
Funkcje trygonometryczne.
Funkcje trygonometryczne liczby rzeczywistej.
Funkcje trygonometryczne liczby rzeczywistej, są to funkcje sinus (sin), cosinus (cos), tangens (tg) i cotangens (ctg) określone następująco: jeśli dla pewnej liczby całkowitej k liczba jest miarą łukową kąta skierowanego , to .
Funkcja sinus.
Funkcja sinus jest funkcją określoną w całej dziedzinie, okresową - okres tej funkcji wynosi 2p. Przyjmuje wartości od -1 do +1. Wykresem funkcji sinus jest krzywa zwana sinusoidą.
Funkcja cosinus.
Funkcja cosinus jest funkcją określoną w całej dziedzinie, okresową - okres tej funkcji wynosi 2p. Jest przesunięta względem funkcji sinus o kąt (). Przyjmuje wartości od -1 do +1. Wykresem funkcji cosinus jest krzywa zwana cosinusoidą.
Funkcja tangens.
Funkcja tangens jest jest określona, nieparzysta i ciągła w zbiorze powstałym ze zbioru wszystkich liczb rzeczywistych przez usunięcie liczb mających postać , gdzie k jest liczbą całkowitą, przybiera wszystkie wartości rzeczywiste, jest okresowa o okresie podstawowym - jej wykresem jest krzywa zwana tangensoidą.
Funkcja cotangens.
Funkcja cotangens jest funkcją nieokreśloną w punktach kp, okresową - okres tej funkcji wynosi p. Przyjmuje wszystkie wartości ze zbioru liczb rzeczywistych. Jest odwrotnością funkcji tangens - . Wykresem funkcji cotangens jest krzywa zwana cotangensoidą.
Wzory zależności pomiędziy funkcjami trygonometrycznymi.
Dla dowolnej liczby rzeczywistej x zachodzą związki:
;
.
Między funkcjami trygonometrycznymi liczby rzeczywistej tego samego argumentu zachodzą następujące związki:
;
;
.
Korzystając z tych związków można każdą funkcję trygonometryczną liczby rzeczywistej wyrazić za pomocą innej funkcji trygonometrycznej tego samego argumentu:
;
;
.
Sumy i różnice funkcji trygonometrycznych są określone wzorami:
;
;
;
;
;
.
Funkcje trygonometryczne liczby rzeczywistej połowy argumentu wyrażają zależności:
;
;
;
;
;
.
Funkcje trygonometryczne liczby rzeczywistej sum i różnic argimentów są określone wzorami:
;
;
;
.
Funkcje trygonometryczne liczby rzeczywistej wielokrotności srgumentów określają wzory:
;
;
;
;
;
;
;
.
Secans i cosecans.
Oprócz czterech podstawowych funkcji trygonometrycznych rozważa się jeszcze dwie funkcje secans i cosecans. Obecnie jednak używane bardzie rzadko. Funkcja secans została wprowadzona przez m.Kopernika w dziele De revolutionibus.
Strona 1 z 2