Krótka historia liczb.
Aby liczyć należy rozwiązać dwa zagadnienia: ustalić sposób liczenia i stworzyć miana liczebników. Nie można również pominąć znaków, za pomocą których wyrażamy liczby w piśmie. Te znaki nazywamy cyframi. Do najstarszych znaków cyfrowych należą znaki babilońskie. Spójrz na mapkę.
Dwie grube, czarne, wężowate linie - to rzeki Tygrys i Eufrat. Starożytni Grecy nazywali ten kraj Mezopotanią (po polsku nazwa ta brzmiałaby Międzyrzecze, bo zajmuje on dolinę dwu rzek). Część Mezopotamii zajmowało potężne państwo, którego stolicą był Babilon. Babilończycy pisali na glinianych tabliczkach pismem klinowym. Liter klinowych było bardzo dużo, ale znaków cyfrowych niewiele.
Liczby babilońskie są kombinacjami trzech znaków: jedynki, dziesiątki i setki. Za pomocą tych znaków pisano tysiąc, a także każdą inną liczbę, posługując się zasadą mnożenia i dodawania, przy czym większa liczba zawsze poprzedzała mniejszą.
Oprócz tego sposobu pisania liczb Babilończycy posługiwali się systemem pozycyjnym i układem sześćdziesiątkowym. W tym systemie znak jedynki może oznaczać: 1, 60, 602 itd., zależnie od tego, na którym miejscu stoi.
Dla wyrażenia zera pisali dwa pochyłe znaki jedynki. Używali także ułamków zwykłych i sześćdziesiątkowych, które pisali tak jak piszemy ułamki dziesiętne.
Egipt
Prawie tak samo stare jak babilońskie są cyfry egipskie. Do wyrażenia swoich myśli na pismie Egipcjanie używali hieroglifów.
Dla cyfr mieli specjalne znaki.
Najpierw pisali liczby wyższego rzędu, a póżniej niższego. Stosowali przy tym zasadę dodawania lub mnożenia.
Poslugiwali się także ułamkami, które w liczniku miały 1. Pisali je tak jak liczby naturalne umieszczając nad nimi kropkę. Dla 1/2 i 2/3 mieli oddzielny znak.
Inne ułamki zapisywali w postaci sumy ułamków o licznikach 1. Pisali np. tak: jeżeli 23 chleby podzielimy między 40 osób, to każda otrzyma 1/4, 1/5 i 1/8 część chleba.